GRASIAS, AMI!
Capitol 1 · Capitol 2 · Capitol 3 · Capitol 4 · Capitol 5 · Capitol 6 · Capitol 7 · Capitol 8 · Capitol 9 · Capitol 10 · Capitol 11 · Capitol 12 · Capitol 13 · Capitol 14 · Capitol 15 · Capitol 16 · Capitol 17 · Capitol 18 · Capitol 19 · Capitol 20

Capitol 1

“Mea mone! Tota mea mone ia desapare!”

La joven Ricardo plora cuasi a esta persepi terorinte. El regarda a sirca. En la dormeria el es solitar. El vide ce no sola sua mone ia desapare, ma ance Joan. Un pensa asustante ateni el: esce Joan ia prende la mone? Esta es apena credable. Joan, esta ami plasente e aidosa…

No pronto el persepi la paper sur cual se nom es scriveda. Cuando el vide lo, se cor bateta con alga espera: un letera de Joan, en cual tota va es sasiante esplicada, sin duta.

La espera no vive longa. El es rapida maxada e matada par la scriveda.

“Ricardo cara,

normal me ta debe fuji con tua mone e tua bileta de viaja, sin dise a tu cualce cosa. Ma me sentis amin impedi acel, e me vole scrive un adio a tu. Me senti un debe de instrui tu sur la vive. Si a la eda de 21 anios tu ancora no ia comprende la riscas a cual tu esposa tu, algun debe instrui tu. Nos ia encontra acaso la un la otra ante sola tre dias. Tu ia sabe no cosa sur me. An tal, tu ia reconta tota tua vive, e … tu ia mostra a me tota tua mone.

Sabe ce un aspeta fidable no sufisi per es fidable. On no debe fida un nonconoseda, e on no conose un person pos sola tre dias. En cuando me scrive esta, tu dormi pasosa, an con un surie sur tua fas cara e onesta. Ma la acaso es tro oportun. Me vade a via. Grasias per la mone. Ance la bileta va es usosa, grasias. Me espera ce tu va recorda mea ensenia. Adio!”

Probable cualcun otra ta es coler. Ma no Ricardo. El plora sola. Lo no importa ce on considera el como un om, car el ave 21 anios, e ce on dise ce un om debe pote tolera difisiles sin plora. Ricardo no senti ce el es contente con sua eda de 21 anios. El senti ce el es tan peti! Felis, nun es en la dormeria de la otel de jovenes. Si otras ta es presente, el no ta lasa se plora. Ma el es solitar, e el pote es se mesma.

“La puto!” el dise cuieta a fini, ma en acel espresa ave plu compati per se ce coleria per Joan. El es como un person ci ia reseta un colpa sur la testa e ci no plu pote pensa tra alga tempo. La idea de vade a la polisia veni sola lenta a el.

Esta paje es presentada con la lisensa CC Attribution-Share Alike 4.0 International.
Lo ia es automatada jenerada de la paje corespondente en la Vici de Elefen a 4 april 2024 (17:36 UTC).