A UN SERA, UN TREN
Capitoles 123456789101112131415161718
192021222324252627282930313233

A un sera, un tren – Capitol 31

Nun, en la restorante, pare persepi acel aveni desastrosa. En pasa, lo ia aveni tan subita, cuasi sin jesti, sin parola. Tan poca cosas resta a nos per acompania la instantes ultima de un esente umana !

La bande vade a recomensa sua musica, la duples es ja levante, cuando, brusca, a esterna un ruido familiar sona : la tintinas longa de un tram local !

Alora, la bande pausa. Cadun core en freta en un desordina major. La porte abri en un soflon de venta e, en la tempo de un palpebri, la abituales e la viajores desabita la restorante.

On ta dise ce el es scopida par un vortis cual ta puxa tota. E la avertador eletrical persiste sempre, simultan joiosa e mal augurinte, como un alarma longa sibilante, nonpasiente, nonsuportable, menasante.

Ance Val ia core.

— Lo ia es tal ! » el cria con deleta, e a alga veses, el anui, siniante afirmante a la xica, ci responde riente a el.

Ela es recomensante tota sua ativia e maneja e la clientes ci parti, e la servor e la bariste. Acel, lasante sua bar, apone un capa de moda pasada e prepara se a sorti de la restorante, seguente la musicistes. Aceles, sin o con xapo sur testa, con un jacon de pluve poneda en freta sur sua spalas, aceles, o cuasi tota de los, sutrae sua strumentos.

La xica pare a punto de parti. Me ia persepi lo de la sinias cual ela ia comparti con Val. Un invita o un coraji orijina de ela, como si ela ia vole remente el de un ajendida.

— Cual aveni ? » me demanda a Val, forsante la vose afin on pote oia me en media de esta tumulta.

— En cuando nos ia dansa, ela ia pare intende esplica alga cosa a me », la om joven declara, con sua fas focosa aora suosa, ma con la oios ancora plu vivosa radiante. « Sin duta ela ia vole parla de la tram, ma me no ia comprende. Veni, veni donce ! Ta ce nos no tarda ! Esta sibila nonsesante confirma ce on debe freta. Si no, nos no vade a trova cualce loca, o la tram va parti sin nos !

La studiante prende mea braso e vole tira ance la profesor Hernhutter, ma acel pare no oia, no comprende alga cosa. El resta sentante, inerte, como asoluta envolveda en el mesma.

— Ma esta tram, do lo vade ? » me cria.

— Como me ta sabe ! Ma il debe nonevitable gida a alga loca ! » Val cria. Si nos vole reveni a casa a alga dia, on nesesa deside parti !

— Ma, per favore, mea ami ! Tu vide ce la profesor no vole veni. Me no pote vera abandona el. E me esperia un senti tan strana. Esce tu no ta prefere resta con nos ? Nos tre juntada…

La fas de Val aspeta suplicante.

— No », el esclama, « pardona me ! Permete ce me parti ! Veni, ma en cualce modo, lasa ce me parti… Pardona me… me intui, me vole vade, me debe vade ! Vos ia es amable, vos du, nunca me no va oblida vos, ma aora, me nesesa vade !

Capitol 32.

Esta paje es presentada con la lisensa CC Attribution-Share Alike 4.0 International.
Lo ia es automatada jenerada de la paje corespondente en la Vici de Elefen a 11 maio 2024 (12:42 UTC).