FABLES DE VANEGE
La aida a la lupos · La artiste · La arbor alta · La avia sieca a color · La consenta de la avias · La dragon e la panda · La eroe de la coneos · La medusa e la saceta plastica · La protesta de axolotes · La volpe pur

La volpe pur

La pura vulpo

On ave un volpe joven. Sua pel es intera blanca como un vale pos neva resente. Asoluta no manxa brun o negra es vidable. En la grupo de volpes, no cosa es plu pur ca sua pel, e el es multe orgulosa sur acel. Par acel, el es nomida “la volpe pur”.

Jen juna vulpo. Ria felo tute blankas, kiel valo post freŝa neĝado. Absolute neniu makulo bruna aŭ nigra videblas. En la vulparo, nenio pli puras ol ria felo, kaj ri tre fieras pri tio. Pro tio, ri estas nomata “la pura vulpo”.

La inverno aveni. En la matina, cuando volpes sorti de sua casa, los vide un vista noncredable blanca. La volpes joven, ci ia vide nunca neva a ante, vole instante jua en lo. Los salta, escava, rola. La neva es plasente e divertinte.

Alvenas vintro. Matene, kiam vulpoj eliras de sia nesto, ili vidas pejzaĝon nekredeble blankan. La junaj vulpoj, kiuj neniam vidis neĝon antaŭe, tuj volas ludi en ĝi. Ili saltas, fosas, ruliĝas. Neĝo estas agrabla kaj amuza.

La volpes joven vole ance vide como la neva ia cambia sua ambiente. Arboretas e rocas, su un strato de neva, no plu pote es distinguida. Ance la surfas de lago no plu es vidable. Tota cosas es blanca, pur como la blanca, con un puria simil a sola acel de la volpe pur.

La junaj vulpoj volas ankaŭ vidi kiel la neĝo ŝanĝis ilian medion. Arbetoj kaj ŝtonegoj, sub neĝtavolo, ne plu distingeblas. Ankaŭ la surfaco de lagoj ne plu videblas. Ĉio blankas, blanke puras, kun pureco komparebla nur al tiu de la pura vulpo.

Volpes ia jua a estra en la dia intera. La note comensa, e la jenitores clama la volpes joven. Totas reveni estra la volpe pur. El ia esplora tro distante. El no plu reconose la loca de do el veni. El ia perde se. La otra volpes xerca el, ma par la puria blanca de sua pel, los no susede.

Vulpoj ludis ekstere dum la tuta tago. Nokto ekas, kaj la parentoj vokas la junajn vulpojn. Ĉiuj revenas, krom la pura vulpo. Ri esploris tro for. Ri ne plu rekonas la lokon, de kie ri venas. Ri perdiĝis. La aliaj vulpoj serĉas rin, sed pro la blanka pureco de ria felo, ili ne sukcesas.

On no plu ave lus. La volpe pur oia sola ecos desordinada. Abaias de lupos ia sustitui per abaias de volpes. El teme. Sua dormi prima estra la casa va es temosa fria. La volpe asconde e enrola a lado de un roca. Esperable, sua nontrovablia va funsiona ance en relata con la lupos ci gusta come volpes.

Tute mallumas. La pura vulpo nun nur aŭdas konfuzajn eĥojn. Blekoj de lupoj anstataŭis blekojn de vulpoj. Ri timas. Ria unua dormo ekster la nesto estos timplene malvarma. La vulpo kaŝiĝas kaj buliĝas apud ŝtonego. Espereble, ria netrovebleco ankaŭ funkcios rilate al la lupoj vulpmanĝemaj.

Lo es final la matina. La lupos es silente. La volpe pur debe profita de la tempo lusosa corta per retrova sua familia. Regretable, lo ia neva an plu en la note, donce cualce trasa es covreda. La volpe nesesa un idea… e el trova!

Finfine matenas. Lupoj silentas. La pura vulpo devas profiti de la mallonga luma tempo por retrovi sian familion. Bedaŭrinde, eĉ pli neĝis dum la nokto, do ajna spuro estas kovrata. La vulpo bezonas ideon… kaj ri trovas!

Nonvidable, con un salta rapida, la volpe pur susede catura un coneo. Con sua dentes, el talia sua colo. Sur la coneo mor, la volpe rola, tal ce sua pel es covreda par sangue roja fresca. “Tal me va es vidable!” la volpe pensa.

Nevideble, per rapida salto, la pura vulpo sukcesas kapti kuniklon. Per siaj dentoj, ri tranĉas rian kolon. Sur la mortinta kuniklo, la vulpo ruliĝas, tiel ke ria felo estas kovrita de freŝa ruĝa sango. “Tiel, mi estos videbla!” pensas la vulpo.

En efeto, pos alga tempo, un de la familianes de la volpe persepi un forma roja cual move distante. Ma, car el ia vide nunca alga simil, e car el vide multe sangue, la familian comensa fuji e comensa cria:

Efektive, post iom da tempo, unu el la familianoj de la vulpo rimarkas ruĝan formon moviĝi en distanco. Sed, vidinte nenion similan, kaj pro la vido de sango multa, la familiano ekfuĝas kaj ekkrias:

“Fuji, el es un monstro!”

“Fuĝu, estas monstro!”