La planeta ci ia desira plu

En un sistem de stelas distante, la planeta Numa ia orbita sua sol, regardante cuando la planetas visina ia es ocupada par colonias e atividade.[¹] “Perce me es sola?” Numa ia demanda.[²] “Esce me no es sufisinte bon?”

Un dia, un cometa pasante ia pausa per esplica. “No es tu,” lo ia dise.[³] “La umanas es avar. Los vole sola planetas con recursos — oro, acua, combustable. Tu ave no cosa de esta.”

Numa ia es cor-rupta ma ia refusa aceta sua destina.[⁴] [⁵] “Si los no va veni a me, me va trova alga ci va,” lo ia declara. Con la aida de sua amis asteroide, Numa ia usa sua gravita per lansa se de sua orbita e a la cosmos abrida.

Cuando lo ia deriva tra la spasio, la fuga corajosa de Numa ia atrae la atende de siensistes e esplorores.[⁶] [⁷] “Un planeta vagante!” los ia esclama. “Lo pote es la nave interspasia perfeta!”[⁸]

Pronto, Numa no ia es plu sola.[⁹] Sua surfas ia es ocupada par vive — no colonistes avar, ma aventurores curiosa ci ia valua sua unica.[¹⁰] Per la ves prima, Numa ia senti vera apreciada.[¹¹]

---

[¹] atividade -> ativia

[²] sola -> solitar

[³] no es tu -> lo no es tu

[⁴] cor-rupta -> cor-rompeda

[⁵] aceta -> aseta

[⁶] deriva -> vaga

[⁷] fuga -> fuji

[⁸] interspasia -> interstelal

[⁹] sola -> solitar

[¹⁰] unica -> unicia

[¹¹] apreciada -> valuada