Przymiotniki

Przymiotnik jest częścią mowy, która dostarcza informacji o rzeczowniku: określa zwykle jego jakość, właściwości lub atrybuty.

W LFN, przymiotniki nie zmieniają formy w celu wskazania liczby bądź rodzaju gramatycznego.

Pozycja

Większość przymiotników występuje za rzeczownikiem przez nie określanym. Do wyjątków należą bon („dobry”) i mal („zły”), które zwykle go poprzedzają, chyba że ich znaczenie jest doprecyzowane przez inne wyrazy:

• un bon can – dobry pies
• un can plu bon – lepszy pies (określone przez plu)
• la mal enfante – złe dziecko
• un mal can bon instruida – dobrze wyszkolony zły pies
• bon enfantes mal comprendeda – słabo zrozumiane dobre dzieci

Stopniowanie

Przymiotniki w stopniu wyższym tworzy się przez dodanie przysłówków plu („bardziej”) lub min („mniej”) przed przymiotnikiem. Spójnik „niż” to ca:

• La cosina es plu calda ca la jardin. – Kuchnia jest cieplejsza niż ogród.
• Esta leto es min comfortosa ca me ia previde. – To łóżko jest mniej wygodne niż przypuszczałem.

Stopień najwyższy jest tworzony poprzez poprzedzenie przymiotnika przysłówkami la plu („najbardziej”) albo la min („najmniej”):

• La sol es la ojeto la plu calda en la sistem solal. – Słońce jest najcieplejszym ciałem w Układzie Słonecznym.
• El ia ave un fia la plu bela en la mundo. – Miała najpiękniejszą córkę na świecie.

Liczebniki porządkowe mogą być zestawiane wraz z przymiotnikami w stopniu najwyższym:

• Vega es la stela sinco la plu briliante en la sielo de note. – Wega jest piątą najjaśniejszą gwiazdą na nocnym niebie.
• El ia deveni la om tre de la plu ricas en la mundo. – Został trzecim najbogatszym człowiekiem na świecie.

Przymiotnikom w stopniu równym często towarzyszy konstrukcja tan… como… („tak… jak…”):

• La arbor ia es tan alta como un casa. – Drzewo było tak wysokie, jak dom.
• On es tan joven como on senti. – Jest się tak młodym, jak się czuje.

Przymiotniki jako rzeczowniki

Dowolny przymiotnik może być użyty bez zmian jako rzeczownik, którego znaczeniem jest osoba bądź rzecz posiadająca cechę opisaną przez tenże przymiotnik. Wtedy rzeczownik podlega takim samym prawom jak każdy inny — w liczbie mnogiej otrzymuje końcówkę -s, występuje wraz z określnikiem oraz może iść w parze również z własnymi przymiotnikami:

• Esta anelo es perfeta sirculo. Lo es un sirculo perfeta. – Ten pierścień jest idealnie okrągły. Jest idealnym okręgiem.
• Marilyn es un blonde, e seniores prefere blondes. – Marilyn jest blondynką, a panowie preferują blondynki.